Er geen been in zien

Spekglad, zo beschrijf ik de afgelopen zaterdag wellicht het best. Weer om op je plaat te gaan. Toch even naar de molens waar ik gaarne mee loop als een moderne Don Quichot zonder paard maar met camera.
Voor mij uit wandelde een ouder echtpaar die naar hun tuin gingen kijken welke grenst aan de vierde molen vlak bij de Molenaar Cor. Leek mij wat vroeg om stokbonen te gaan zetten maar wie ben ik! Wim Slob stond buiten met een emmer zout en aan zijn peper e...n zout snor hing wat ijsafzetting in de vorm van pegels. Alles overdekt met een laagje ijs buiten. Mooi, maar glad als de bekende aal.
Op het achterland aangekomen nog even om het hoekje gekeken of Jan den Beste er was maar zag hem niet dus die lag zeker nog in de bedstede compleet met slaapmuts en bedsokken. Twee uur door de ijstijd van deze zaterdag gewandeld. Geen hond verder op straat, veel te glad.
Op de Peppelweg liep toch nog een man met één been. Hij wel! Nou ja, met krukken en één been dan, want op één been kan geen mens lopen, op zijn best hinkelen. Ik keek hem na en vroeg mij af of hij het zich wel kon veroorloven met deze gladheid buiten te zijn. Ik bedoel: hij had er nog maar eentje en als je die dan nog breekt zit je mooi om het hand. Ehh om het been…