zondag 27 augustus 2017

Picknick.

En lekker met een mooi stel vrienden in een weiland koffie met home made appeltaart een paar uur zoet geweest. Dat zijn vaak de allerleukste momenten...

zaterdag 26 augustus 2017

De slaapappel

Langs de provinciale weg naar Schoonhoven bij de pont, groeien slaapappelen. In het najaar als ze van groen naar mooi rood beginnen te verkleuren vallen deze prachtige gallen op tussen de rozenstruiken. Deze hard aanvoelende rozengallen komen vooral voor op de hondsroos (Rosa canina) en wilde bosroos (Rosa arvensis). Deze er als tropische vruchten uitziende gallen worden veroorzaakt door een 3 mm klein galwespje.
Naar een oud volksgeloof moet men de gal voor het slapen onder het kussen leggen en dan bevordert hij een goede nachtrust. Vandaar de oude volksnaam slaapappel. Of het werkt? Geen idee. Probeer het eens! Als je er een kunt vinden dan….

Schotse dagen ooievaarsdorp deel 2






Schotse dagen ooievaarsdorp






vrijdag 25 augustus 2017

Booné vretten



We kregen van Huib een portie bonen (Booné) volgens Huib dan. Ja je moet wel het juiste dialect baas worden, anders kom je hier nergens. Huib heeft (wijzer als hij is ) zijn bonen, ehh Booné, wat later gezet dan ik en dus zijn de mijne reeds lang op en heeft hij er nog volop.
Heb je(Heit je, volgens Huib) nog (nug) booné nodig (neudig)? Dan brengt hij (Brankt hij) een portie waar je met een groot gezin twee maal van kunt (kont) eten (vretten).
Ik blijf het een geweldige vent vinden die Huib. Je kunt voor alles bij hem om advies gaan. Hoe je groenten moet zetten in het bijzonder want het is een echte landman. 

maandag 21 augustus 2017

De dominee van de sloten


Zo zie ik hem althans. Niet dat hij preekt hoor, het is geen prater. Hij hoort hier ook niet (wij zijn vreemdelingen en bijwoners). Hij is meegekomen, God mag weten met wie. Heel vaak wordt hij opgegeten door reigers en ook de fuut lust hem wel, mits niet te groot. Zijn grootste problemen ondervindt hij met het mensdom dat hem wel lust en vaak in de pan wenst te hakken.
Vervolgingen zijn van alle tijden en dagen. En kom je hem tegen dan heft hij de ledematen en zegent waar het kan. Daar denk ik dikwijls aan als de gemeente de zegen meekrijgt op zondagmorgen. U niet? Nou, daar hoor ik van op dan. Bedankt weer….


vrijdag 18 augustus 2017

Don Quichot


Don Quichot zou in de Molenwaard direct zijn ros bestijgen en in de aanval gaan. Maar die is reeds lang naar de eeuwige jachtvelden en kijkt wellicht verlekkerd vanachter een wolk naar al die oude wijven die elkaar maar niet kunnen krijgen…..
Vier oude wijven,
die elkander niet konden krijgen,
ze liepen allemaal even hard,
Ra ra wie zijn dat?
Vier grote heren
in lange witte kleren
ze lopen, dat ze hijgen
en kunnen elkaar niet krijgen.
Ra ra wie zijn dat?
Zouden kinderen het nog kennen? Vast niet!

donderdag 17 augustus 2017

Uitgestorven soort


De boer gaat altijd maar door met werken. Koeien melken, stal schoonmaken, in de weer met stront en mest uitrijden. Lekker aan al die uiers zitten en er aan trekken, dat houdt de moed er een beetje in me dunkt. Van vroeg in de morgen tot laat in de avond bezig. Toch wel iets anders dan een 38 uurs werkweek. Je moet wel van staal zijn wil je dat volhouden.
Ik mag er graag naar kijken en mij verwonderen over die weinig overgebleven boeren. Laten we er zuinig op zijn, het is een uitstervende soort die, mits de overheid zo doorgaat, over een aantal jaren nog slechts te bewonderen is in het wassenbeelden museum van madame  Tussauds.
Bordje erbij: Uitgestorven soort. Kwam ooit massaal voor in tijden dat de mens begreep dat een boer net als een bij, onmisbaar is…

Donkere luchten in de Molenwaard


Frieslanders en Bildstar


De piepers benne ongeveer wel goed. Vrij vroeg kunnen zetten dus ik takel ze er maar eens uit. Toch leuk dat je van twee kleine zakjes pootpiepers 35 kilo aardappels hebt. Dat geeft de burger moed. En dit jaar gelukkig geen fytoftora in de piepers want dan kun je er enkel naar fluiten.
Een pieper van eigen koude grond is dus wel heel wat anders dan die glazen bollen die je in de supermarkt als zijnde aardappel kunt kopen. Die kweken ze volgens mijn op oude gebruikte volgekakte luiers want er zit dus echt geen smaak aan om over de kruimeligheid nog maar te zwijgen.
Kruimig staat er op de zak. Dan moet je er zeker een hand zand bij meekoken want het blijven glazige piepers die ik niet lekker vind. Afkokers mot ik hebben die je met weinig water kookt en dan op je bord in een zalig kruim uiteenvallen. Die glazen loeders geven ze maar aan de fabriek waar men glazen ogen maakt.
De Frieslanders dus om te koken en de Bildstar voor de patattekes…

dinsdag 15 augustus 2017

Door de bliksem getroffen


Boven het achterland pakken donkere wolken zich samen. Jan kijkt uit het raam en zijn gans Goofie, schudt zijn kop uit van de eerder gevallen regen. Het kan behoorlijk spoken in dit deel van de Molenwaard en wie overvallen wordt door een bui als dit, loopt wel wat gevaar. In de Krimpenerwaard is ooit een veldwachter door de bliksem getroffen en was op slag naar de eeuwige jachtvelden terwijl de koperen knopen tot op zijn huid ingebrand waren op het corpus delicti.
De weergoden lijken onverschillig ten aanzien van de sterveling. Thuis lekker binnenblijven is derhalve een betere keus dan uw fotograaf met gevaar voor eigen leven ondernam.
Maar alles voor een mooi plaatje, want dat komt niet vanzelf op het oog van de camera. Drijfnat geregend doch, wel een geslaagde plaat en dan, ik ben geen veldwachter en heb geen koperen knopen die de bliksem aan zou trekken. Hooguit een paar metalen vullingen in de verstandskiezen…

Hooimeiden en stromannen....


maandag 14 augustus 2017

Rechtop begraven


In de Stolwijkse boezem is een plek waar zware misdadigers ter aarde besteld werden na er te zijn opgehangen. Een plek op het kerkhof werd hen door hun gruweldaden ontzegd. Ja, in vroeger tijden deed men niet kinderachtig. Ik denk daar wel eens aan als ik lees dat politieagenten hun gummiknuppels niet meer mogen gebruiken.
Onze voorvaderen geloofden nog wel in straf en wisten manieren om deze ook tot in de dood door te drukken. Even terug naar de stolwijkse boezem waar verschillende misdadigers ter aarde zijn besteld doch (en nu komt hij) rechtopstaand begraven. Als extra straf om de misdadiger nooit rust te gunnen, recht op zijn voeten. Deze plaatsen (waar misdadigers niet lagen doch stonden) markeerde men dikwijls door drie wilgen op een rij te plaatsen.
Bij het schieten van deze plaat in de Molenwaard kwam deze herinnering weer omhoog. Niet in de laatste plaats vanwege de drie wilgen.  Wie interesse heeft om deze plaats te bezoeken, wil ik best eens meenemen naar de plekken aldaar waar vreemd genoeg volop wilde orchissen  bloeien. En natuurlijk de alruinwortel die enkel wil groeien op de plek waar iemand stierf…

Natuurmens

Je bent een natuurmens of niet. Ik geniet als de zon zo in het water staat....

zondag 13 augustus 2017

Spoken in de Molenwaard



Bij de molen van Stam spookt het. Dat begrijpt een kind. Zeker als het zwerk zwaar is van de regens kun je als je goed luistert uit de krochten der duisternis, die nu eenmaal onder het veen aanwezig zijn, hun gekrijs horen.
Ooit woonde magere Dina op de molen die er om bekend stond winden te kunnen laten die naar sulfer en tenenkaas geurden. Ze verkocht Kruikjeswater wat ze zelf brouwde door het water uit de molenvliet te scheppen en daar haar voeten in te laten weken.
Het huismiddel zou helpen tegen kraamvrouwenkoorts, steenpuisten, aambeien en bovenal als je er mee gorgelde een pijnlijke kies of tand van de pijn afhelpen.
Een heks dus.  U begrijpt dat toen Dina een keer te water geraakte tijdens het scheppen van vers kruikjeswater dat zij zelf onderging en sinds die tijd kun je bij dreigend onweer haar vreselijke stemgeluid horen en voor mensen die goed kunnen ruiken, zelfs haar kruidige winden die met regelmaat van de klok aan de veenbodem ontstijgen…..

zondag 6 augustus 2017

Indian summer.



Nog even zomer, doch wie er gevoelig voor is proeft reeds dat we verder in het jaar glijden. Het licht begint te breken en wordt langzaam harder, iets killer. Ook in de lucht zit een vreemde kilte, een geur van voorzichtig verderf.

Honden janken soms hard in de nacht, ze gevoelen de naderende herfst die nog ver weg is en toch dichtbij. De huisvrouwen kloppen uit alle macht hun kleedjes. Aan waslijnen wapperen reusachtige op tweepersoons tenten gelijkende bh’s, in gebloemde motieven als ware de boerinnen bij machte om de hunkering naar de zomer nog even aan hun weelderige boezems te drukken en te rekken.

Voorzichtig, heel voorzichtig worden de nachten iets frisser en je slaapt niet meer enkel onder een laken doch trekt het dekbed al een beetje bij. De parfums worden reeds zwaarder, wapperende meisjesharen in de wind die aan begint te trekken. Misschien, heel misschien komt er een Indian Summer. Dan rekken we de boel als een weduwe die opnieuw verliefd wordt op de tuinman en best nog even wil rollen in het gras. 

Pluisje

Soms zou je een pluisje willen zijn
Zomaar wegzweven van alle verantwoordelijkheden in het leven. Alle gezeur, alle werk, alle verplichtingen, alle mensen die je pijn doen, die je voor hun kar of zeg maar gerust tandem-asser willen spannen. Je moet zoveel in het leven. Ooit zaten we met een oervrouw onder een of andere kokospalm en veegden tevreden onze harige kont met een hand gras en vraten vers gebraden mammoetkloten. Maar de beschaving sloeg ongenadig toe en zie nu eens aan!
Op ons tempur matrasje tobben om die kruidige wind in te houden want nergens blijft een scheet zo lang hangen als in de slaapkamer. En dat terwijl we ooit gewoon in het wilde weg konden toeteren maar ja, we moesten zo nodig beschaafd worden en op spekzolen over asfalt lopen. En voetschimmel kweken in Hema-sokken. En vlees vreten vol sulfiet, mooi rood maar je darmflora komt er zo van in opstand. De vooruitgang heet dat.
Vrat je ooit je verse eitje van een tamme dodo gebakken door een oervrouw met borsthaar en twee kraaiennesten onder de oksels. Dat was allemaal te min. Gif willen we en veel ook. En haar is overigens ook uit. Scheren, harsen, tobben, klooien. Ach, ik riep het al: soms zou je een pluisje willen zijn, zo maar zweven ver weg van alle beschaving.
Maar ja, dan zal je net zien dat je op een onbewoond eiland wortel schiet en kiespijn krijgt en dan zit je weer met een probleem. Het leven is nu eenmaal geen appeltaart eten…..