Winter in de Molenwaard

Laten we de dag, na zoveel leed (een auto te water in de molenwaard) maar afsluiten met een heel mooie morgen want het was sprookjesachtig vanmorgen in de Molenwaard. De zon gaf mijn kale kop een kus en de winterse koude beet als een feeks in mijn handen en tenen. Maar met klompen heb je weinig last van heel koude voeten. Doch dan moet je ze wel binnenzetten en niet buiten laten staan bevriezen.

Winter in de Molenwaard

Eerste beetje winter-foto die ik heb mogen maken vanmorgen. Hopen op meer. Dit is de molen waar Cor in woont met zijn gezin. Cor zag ik niet, zeker vastgevroren aan de bedstede...

Kersthaas in de Molenwaard

Persoonlijk heb ik diep respect voor mensen die vegetarisch zijn. Het is een nobel doel. Ik ben zelf ook namelijk dol op beesten. Nog even dan is het kerst. Het aardige van de Molenwaard is dat je geen zielige konijntjes of haasjes behoeft te kopen bij de poelier. Veel mensen in de omgeving hebben dergelijke beestjes die hier vrij rondlopen dus u begrijpt...

Het zwarte goud

Ooit werd er om gevochten, waren buren en boeren in de weer in het gevecht om de vette modder in de sloten. Sleepte men de laatste streep inktzwarte modder het land op met de baggerbeugel. Burenruzies waren schering en inslag want in een gedeelde tussensloot werd er men man en macht zoveel als maar mogelijk was van de bodem der sloot geschraapt.

Inmiddels zitten we in een andere tijd. Sloten slibben dicht en de schouw controleert jaarlijks of de sloten wel voldoende diepte hebben anders worden eigenaars aangeschreven met de opdracht hun waterweg op diepte te houden. Doe je het niet dan wordt het uitbesteed en de kosten verhaald op de kosten van de eigenaar.

Ik heb de mazzel dat ik elk jaar op een mooie heldere koude dag, de stinkende vette modder zo achter ons huis van de bodem der sloot kan halen en op de tuin kwakken zodat ik er komend jaar weer van alles op kan telen. Nog even bij boer Bikker op de hoek een kruiwagen paardenmest gehaald en eronder gestrooid. Straks als de vorst erover gaat, vriest alles aan kruimels en dan is het in het voorjaar slechts een kwestie van even omspitten en gaan met die banaan. Onvoorstelbaar wat je van een stukje grond kunt halen. Zonder de boel in de vriezer te stoppen want invriezen is smaakverlies en je wilt je groenten gewoon lekker vers zo van het land.

Je hebt mensen (lees bovenal mannen) die zich vervelen. Onbegrijpelijk want met een stukje grond (het behoeft niet eens zoveel te zijn) ben je echt het hele jaar lekker bezig. Straks de tuinboontjes, de pronkbonen, de sperziebonen die wij altijd prinsessenbonen noemen, de bietjes die wij krootjes noemen, de radijsjes, wat sla, komkommer, 100 uien, aardappels (eten we 2 maanden van) en later in het jaar de rode en witte kool (bloemkool is lastig en doe ik niet) de boerenkool (opletten met rupsen) de spruiten, prei, allemaal op een stukje grond van 5 bij 5 meter. En als vrouw ben je er ook blij mee want niets is zo vervelend als een vent die de hele dag voor je voeten loopt. Laat hem gaan tuinen!

Fotohut Alblasserwaard

Kijk een mereltje kan ook heel mooi zijn. In de fotohut natuurlijk. 70/400mm Sony lens...

Het spijt mij, er wordt te veel gejat

Het spijt mij dat ik er niet aan ontkom om op elke nieuwe foto een groot logo aan te brengen, er wordt helaas nog te veel zonder navragen zomaar gebruikt zoals eerder deze week de krant van Gouda zomaar een van mijn foto's gebruikt. Zoek je er contact over dan roepen ze in koor dat ze dachten dat het wel mocht van Google. Dan wordt het pis toch een beetje lauw hoor. Als mensen commercieel gebruik ...maken van jouw werk en er geld voor opstrijken. Dat zijn gewoon misdadigers. Delen mag, maar wel met bronvermelding en op facebook is het ook prima dingen en materiaal te delen. Maar zodra er geld wordt verdient op mijn werk, dan word ik boos. Zeker als er dan nog mensen zijn die vinden dat ik trots mag zijn dat ik in de krant kom met een foto. Dat soort kletspraat roep je maar tegen jezelf als iemand iets jat wat van jou is en er geld voor vangt.
Om kort te gaan, langzaam zal ik al mijn tijdlijnmateriaal verwijderen en zal het nieuwe altijd met een groot logo on line komen. Tis niet anders...

Molenaar in de molenwaard

 Cor woont met zijn gezin in deze mooie molen in Groot Ammers. Hoe men weet te woekeren met ruimte is voor mij het bewijs dat we met een gezin te maken hebben die heel goed met elkander overweg moeten kunnen, want op die paar vierkante meter is elkaar ontlopen geen optie. Cor en zijn vrouw en gezin zijn hartelijke mensen waar het goed mee praten en koffiedrinken is. De molen kraakt en leeft als de wind de wieken kietelt. Hij kreunt en zucht als een reus met rugklachten. Maar het is behaaglijk warm in de molen en Cor is een goede verteller. Naast kennis van de molens is het ook met hem over spirituele zaken goed bomen. Ik ben enigszins jaloers op zijn broek. Een met een klep van voren en uitgevoerd in ribfluweel met een stofdikte waardoor je de broek gewoon rechtovereind tegen de kast kunt laten staan.

Winterkoninkje in Olieverf

Hoe komt het winterkoninkje aan zijn naam?

In een sage wordt verteld dat er een enge spin bij het kindje Jezus in de kribbe kroop. Maria trachtte tevergeefs dit te beletten. Het vogeltje vangt de spin en vreet hem op. Zo kreeg het kleine dappere vogeltje volgens de legende zijn naam. Omdat hij in de winter de grote Koning bijstond.
Foto heeft een olieverf-bewerking ondergaan. Omdat ik dat soms leuk vind.

De Kikker (Groot Ammers)

De legende over de Kikker in Ammers

Ik zit nooit stil als ik iets wil weten en bleef zitten met de vraag waarom een zeker deel van Groot Ammers “de Kikker” heet. Na een tip die ik kreeg van iemand die in Ammers woonachtig is, dat er in het boek:” Dijkleger” van de schrijver J.W Ooms, eindelijk een antwoord op de vraag te lezen is hoe het toch komt dat het gedeelte langs de molenvliet deze naam draagt! Heb het boek gekocht van een particulier op de Kinderdijk en het in drie avonden uitgelezen. Het draait allemaal om de weduwe Arigje Bikker die haar man (Harmen Bikker met de bijnaam de Reus van Ammers) verloor bij een dijkdoorbraak waarbij het Dijkleger (verplichte groep vrijwilligers) er op uit was getrokken.

Het boek speelt wel ruim honderd jaar geleden, maar is heel erg leerzaam voor hen die meer willen weten over de staat van de dijken en de strijd tegen het hoge water dat men eeuwenlang heeft moeten strijden. De beloning voor de dappere man die als eerste een zandzak in een ontstaan gat in de dijk wierp was de “dijkpenning” (heel vroeger een gouden  Carolusgulden). Een felbegeerde munt die de eigenaar ontzag en respect gaf.

In het boek komt de legende voor dat er ter hoogte van het gedeelte wat nu de Kikker heet, men ooit een kikvors ving van reusachtige afmetingen en een gewicht van enkel kilo’s. Een kind begrijpt dat ook hier sprake moet zijn van overdrijven/fantasie, doch, het is tot nog aan toe de enige verklaring voor de naam de Kikker die ik heb kunnen vinden.

Het boek: Dijkleger van J.W Ooms is een aanrader en vaak voor 50 cent in de Kringloopwinkel van Bergambacht of Schoonhoven te koop. Ik zeg: doen.

Vieze Dina (Groot Ammers)

 In de eerste molen langs de Ammerse kade woonde in het jaar 1822 vieze Dina. Een weduwvrouw die tabak pruimde en een “open kles” droeg (oude directoire zonder kruis, zodat ze op haar hurken haar behoefte kon doen, waaraan ze die bijnaam dankt). Ze beheerde de molen met haar stevige armen en gaf andere molenaars het nakijken. Ze klom omhoog op de wieken en de dorpsjeugd in die dagen verborg zich tussen het riet om onder haar lange rokken te loeren als ze opklom. Z...e zongen daarbij een liedje dat klonk als: “Vieze Dina, vieze Dina is een slons. Kijk je onder heur rokken dan zie je een pannenspons.”
Vieze Dina had speciaal voor dit stel schoftjes haar volle nachtspiegel gereed staan op de verdiepingsvloer en wierp hem leeg onder de uiteenspattende groep kinders. Ze was ooit gehuwd maar niet gelukkig zodat ze haar man (Joop met het glazen oog) de molen uitzette, waarna hij onderdak zocht in het kleine schuurtje tegenover de molen. Hij waste zich met klodders groene zeep in de molenvliet en kreeg tweemaal daags eten van Dina. Drie sneden brood met spek en als avondeten gekookte gort met stroop.
Dina werd weduwe omdat Joop op een avond met zijn zatte kop tegen de draaiende wieken liep met zijn bordje gort. De stroop zat in zijn haren en het glazen oog is nimmer teruggevonden en zal nog altijd op de bodem van de vliet rusten. Geruchten in Ammers beweren dat vissers regelmatig een aalscholver zien bovenkomen met in de bek het boze oog van Joop, dat menig visser dan glazig aankijkt en weer losgelaten naar de bodem zakt. Dina zelf behaalde de respectabele leeftijd van 99 jaar en stierf van schrik tijdens het afhalen van de prinsessenbonen omdat er een bonksum onder haar lange rok schoot.
Bronnen: Het Ammerse Suffertje 1845 en de Alblasserse almanak, 1904. (altijd handig dat je vrouw bij de gemeente werkt, zo kom je bij bronnen die voor anderen verborgen blijven).

Met zware mist spookt het op het veer Esmeralda

Enkel insiders, weten dat men bij de veerboot tijdens de laatste renovatie delen van het oude ooit voor de kust van Sumatra gezonken koopvaardijschip de Ourang Medan, heeft gebruikt. In 2011 van de bodem der oceaan getakeld.

Het plaatmateriaal van de romp van het oude schip is aan stukken geslepen en gebruikt om de Esmeralda mee te reviseren.
Sinds die opknapbeurt heeft de bemanning met zware mist te maken met waternimfen die p...assanten de schrik aanjagen met hun stinkende adem. Ze zweven af en aan en laten harde winden die klinken als misthoorns.
Vanmorgen vroeg, toen ik in mijn oude lange legeronderbroek vanonder de klamme lappen vandaan schoof en zag dat het behoorlijk mistig was, een poging ondernomen om de geestverschijningen op de foto te zetten. Gevaarlijk, want oude waternimfen kussen intens en meeslepend en voor je het weet ga je onder in de woest kolkende rivier met alle gevolgen van dien. Enige remedie om te ontkomen aan de verleiding der waterwezens is zingend over te gaan. Het lied dat ten gehore moet worden gebracht om weerstand te bieden is:
Al die willen te kaap'ren varen Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjoris en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjoris en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Mannen zonder baarden worden overigens zonder pardon meegenomen door de waternimfen. Weer een reden om je niet te scheren heren…..

Kinderhand en gieren

Soms vind ik het jammer dat de hooiberg niet meer bestaat. Ervoor in de plaats zijn enorme zwarte keutels gekomen die als door een reusachtige geit uitgescheten op het boerenerf liggen. Ze missen de typische boeren-uitstraling van pittoresk kaliber.
In een hooiberg kon je nog eens lekker rollen alleen of (liever) samen. Dat gaat bovenop zo’n plastiek keutel ook een stuk lastiger. Je rolt er af en breekt je been af bij je knie. En je kon er verstoppertje ...in spelen.Of als je het geloof had, op jacht naar die speld in de hooiberg gaan.
Wat ik persoonlijk ook zo jammer vind is dat ze de gier moeten injecteren. Vroeger zag je de vlokken stront zo heerlijk over de weilanden vliegen en prikkelde je neus van de ammonia. Het zal allemaal wel milieutechnisch beter zijn dat injecteren maar de sjeu is eraf als je stront niet meer ziet vliegen.
Enfin, het boerenleven oogt op de foto nog redelijk romantisch. Op een afstandje heb je het idee dat de tijd toch redelijk stil heeft gestaan. Vooral niet te dichtbij komen dan en hopen op een mistige avond want dan zondigt de boer wel eens en rijdt de gier zo lekker ouderwets uit omdat de overtreding in de mistflarden niet wordt opgemerkt. Gelukkig niet, maar als je goed luistert dan hoor je de vlokken stront toch vliegen. Een kinderhand en de hand van een smeerkees is snel gevuld.

 

IJsvogels bij de fotohut van de Alblasserwaard

http://www.fotohut-alblasserwaard.nl/

Zin in Pimpelen Alblasserwaard

Goudriaan

Omhoog kijken

Op een bankje achter de kerk van Goudriaan zaten twee mannen op respectabele leeftijd. De herfst joelde jolig door de bomen en ik liep door het hek wat zich knerpend open liet maken het kerkhof op, om de kerk van die kant eens te bezien.
“Weet je, ik heb toch zo’n schik in dat wijfie van me. Ze houdt me schoon, ze is lekker warm in bed en kookt in een handomdraai een kapucijner –sc...hotel in elkaar waar je vork rechtovereind in blijft staan”.
De ander had een zoute druppel van de koude onder de neus die maar niet vallen wilde en hoorde zijn gesprekspartner met afgewend hoofd en twee reusachtige spekoren aan.
“Dus je zou zeggen, dan hebbie een tref met haar want een man alleen na het overlijden van zijn eerste vrouw is ook niet alles. Ik viel op haar kont, als ik eerlijk mag zijn. Ik houd van een lekkere kont. Niet om op te rijden hoor, daar benne ik te oud voor, maar gewoon voor het zicht. En je kunt je handen in de winter er zo lekker "an" warmen.”
“Nou dan hebbie geen klagen toch zekers Janus”, riep de ander terwijl de druppel onder zijn imposante zinksnijder heen en weer bewoog.”
“Nou, dat zalk je zeggen man, er is één ding waar ik gek van word. Ze zit maar te zagen over het hiernamaals en het omhoog naar de hemel gaan. Ik zeg mens, ben je soms bang datte ge snel dood gaat.”
“Is ze ziek dan Janus?”
“Nee tis meer spychies, ik heb haar al aangeraaie naar de spychiater te gaan maar luisteren ho maar. Doodgaan, daar mot je niet over tobben mens, op het moment dat het gebeurt ist vroeg genog om er over te denken.” Ze stonden op en kuierden op kromme benen weg richting een rijtje oude huisjes vlak bij de kerk, uitgesproken als “Kark.”
Ik zette mijn camera tegen een boom en keek omhoog naar de hemel. Uit het raampje van een oude woning kwam een geur van kapucijners met spek. Lekker.. De herfstwind deed er wat bladeren bij vallen….

Party centrum de ooievaar

We zijn inmiddels aangekomen in de donkere dagen. De foto is dan ook van vorige week toen het nog mooi dampig was met daarachter de zon die al een beetje kietelde als veertje in je neusgat. Vandaag zo te zien een zwaar bewolkte dag dus de camera mag thuisblijven. Hoewel er in partycentrum de ooievaar wel een en ander te doen is aan kraampjes etc. Misschien dat ik daar even aanloop in de loop der morgen. We zullen zien. Vooral the undertaker die er staat onder de noemer: uitvaartbegeleiding, heeft mijn interesse. Lijkt me een geweldige combi ook. Eten, drinken, wonen, genieten en de pijp uit gaan. Het leven in een notendop dat allemaal begint met de ooievaar aan wier kuiten wij het leven binnen zijn gesjouwd. De ooievaar

Als het leven een sprookje was

 Dan kon je langs tiendwegen dansen samen met de engelen op vederlichte voetjes. Kabouter spillebeen zat weer te wippen op zijn paddenstoel, maar dat is nu eenmaal een potent oud baasje, daar kijkt niemand van op. Je zou achter elke wilg een nimf aantreffen waarmee het goed dropwater drinken was. De smurfen deden hun maanlichtdans en je haakte gewoon maar in. Er was g...een honger, geen ziekte of nood, geen oorlog of dood.
Maar het leven is helaas geen sprookje. Als kind besef je plotseling dat smurfen niet bestaan, Sinterklaas allang is overleden, de tandenfee een bedenksel van opoe met het houten been, en klaas vaak een grap van papa en mama om je in slaap te sussen.
Nou, welterusten dan maar. Want één ding neemt niemand je af, in het land der dromen komen sprookjes toch voor één nachtje uit. Maak er een mooie van…..

Molens en reusachtige negers

Moest even naar de Kinderdijk om het boek “dijkleger” van Ooms op te halen bij een particulier die het verkocht voor een paar euro. Meende dat ik mijn auto wel even bij de Kinderdijk kon parkeren maar er kwam direct een reusachtige neger die er werkt als parkeerwachter op mij af. Ik mag ze wel die reusachtige negers dus dat zat goed. “Mineer u mag hier nie parkeer nie,” begon hij. Ook dat vond ik lief. Die man doet zijn werk en we moeten zuinig zi...jn op reusachtige negers want ze kunnen vaak goed boksen en ik houd van een flinke lel, zolang ik um niet zelf krijg dan. Na wat praten over en weer kreeg ik 5 minuten gratis parkeren wat meer is dan je van een bleekscheet vaak krijgt. Schoot snel deze plaat en stak mijn duim op naar de grote neger die zijn prachtige tanden bloot moest lachen, want zo zijn ze dan ook nog, die reusachtige negers.

Gulzige mond der zee

De rivier de Lek stroomt altijd maar weer door naar de gulzige mond der zee zonder dat ze ooit tot verzadiging komt. Als een perpetuum mobile dragen de waterdragers van de hemel het nat over de landen en huilen zich leeg in een stortvloed van tranen. Eb en vloed getrokken door zon en maan er komt nimmer een einde aan....

Het tuinpad van de vaderen



De zon ging onwijs mooi onder deze avond. Met wat damp, een prachtig sluitstuk van een heerlijke dag.
Het dorp ik weet nog hoe het was een kar die ratelt op de keien.
Ik hou er zo van. Ben alleen zo bang dat wat er in de steden gebeurt ook het voorland kan zijn van de oerhollandse dorpen



Paddo-tijd in de Molenwaard

Een van de smakelijkste paddestoelen vind ik de grote parasolzwam. Hij is met geen enkele te verwarren dus ook voor de leken onder ons geschikt, hoewel de massa veel liever de giftige, vol smaakstoffen, e-nummers en andere toegevoegde zaken vreet uit de supermarkt en daar dan niet bang van is. De grote parasolzwam en haar broer de grote geschubte parasolzwam zijn heel erg lekker.

Ze smaken als een champignons doen. In de Alblasserwaard komen overigens geen dodelijke paddenstoelen voor. Zelfs de vliegenzwam is niet dodelijk, hoewel je er wel ziek van zult worden als je hem eet. Maar de rood met witte stippen, waar kabouter spillebeen op zat te wippen (druk met de voortplanting bezig in het openbaar maar ala, tis een kabouter en dan mag het), is voor iedereen duidelijk herkenbaar.

Goed, terug naar de grote parasolzwam. Pluk hem jong, dan is hij heerlijk. Maar liever nog: laat hem staan voor mij. Want als we allemaal aan het eten slaan ben ik bang dat ik achter het netje vis....

Karnemelk en varkensdraf

Karnemelk en varkensdraf

Bij het gedeelte wat men de Kikker noemt in Ammers hangt een sfeer van straffe koffie met vellen en gezellige stevige oma’s die op platvoetjes en in dikke donkerbruine panty’s over de heg een praatje maken. Er hangt een geur van groene zeep en zakjes blauw. En dan bedoel ik niet die je na een knietje over hebt gehouden, doch waarmede men de witte was ooit deed en vervolg...ens op de bleek legde..
De wieken van de molens kraken als vanouds op de wind die in vlagen over de kade waait. Mooie frisse dochters die met reusachtige ballonkuiten op opoefietsen langs het ruisende riet rijden op weg naar school of werk. Boerenjongens met pukkels en de pet diep over de oren getrokken die een beetje narrig boerenpoepjes laten vliegen welke geuren naar karnemelk en varkensdraf. Als je goed kunt luisteren, ritselen de rietsigaren een liedje dat klinkt als: Zimpe, zampe , zompe, Hannes loopt op klompen….