Nassen en vagevuur

 

“Het leven met die vrouw is nog net geen hel, maar komt wel overeen met een heet soort vagevuur”.

Zomaar een zin die ik opving toen ik langs het bushokje fietste en een oude man met haakneus zich uitliet over zijn huwelijk. Het klonk verre van een geslaagde missie. Misschien vergis ik me.

Een stukje verder op de veerpont, stonden twee vrouwen van reformatorische inslag berokt tot de enkels in stug panty-werk verpakt (kleur zwart) te praten.

“Oh ja ik “zee” tegen Herman: Let toch op je noten man. Laat ze niet te lang maar ook niet te kort worden tijdens het spel. Je moet er dieper ingaan. Trek gerust alle registers open.

De buitenstaander met pikante inslag vermeent hierin intiemer zaken te horen dan de dame in kwestie voor ogen had. Het gedoe over op hele noten zingen is in Ammers gelukkig voorbij. Weer een mijlpaal. Op naar de vrouw op de preekstoel! Hoewel die van mij weg mag blijven want ik luister al zes dagen in de week naar mijn vrouw, mag ik Goddank één keer in de week naar een man luisteren?

“Je mot bij de rode kool meer appel doen Mien, anders is hij niet te nassen.” Een wat oudere dame en heer, vast ter been over de aardkloot stappend.  Gezellig babbelend langs het riet.

Persoonlijk houd ik van alle koolsoorten doch word er vurig winderig van op hele noten. Overigens geloof in niet in het vagevuur. In de helse geur na het eten van koolsoorten, welzeker..