 |
|
“Een bui met af en toe een
donderslag”, sprak de man op de radio. Het is even buiig maar wel lekker.
Buiten reed een in de buurt wonende boer gier uit over het land. Helaas moet
het geïnjecteerd worden. Ik vind de oude methode leuker om te zien en kruidiger
om te ruiken. Dat je zo van die vlokken stront door het zwerk ziet vliegen. Dat
is toch een soort genot voor en smeerpijp als ik. Slecht voor het milieu, zegt
de overheid dat sproeien van flodders stront. Wij pompen met z’n allen elke dag
megaveel fijnstof het zwerk in maar als een boer een poepie laat moet hij in de
ban met zijn stank.
Regelmatig wordt her en der
vanuit de industrie een foutje gemaakt en klagen omwonenden over stankoverlast
want laten we wel zijn, ik ruik liever een beetje stront dan wat de industrie
aan geuren meent te moeten maken. Op de radio hoor je dan stomme berichten,
voorgelezen door nog stommere voorlezers die er van uitgaan dat u en ik
onderaan de ladder der stomheid staan en alles geloven wat ons wordt
voorgelogen.
Laatst een ongelukje, maar het
gif bevond zich gelukkig op twintig meter hoogte dus niets aan de hand, aldus
de journaallezer. Hoe achterlijk denken ze nu dat u en ik zijn dan? Zou het nu
20 km hoogte zijn dan zou ik twijfelen, maar 20 meter dan denk ik: lazer toch
op met je valste schijn van veiligheid. Geen hond die er over valt, geen haan
die er naar kraait. Maar werpen de weinig overgebleven boeren wat stront op het
land, dan komen de milieu-geile mannen om hem te beboeten. Welkom in ons steeds
vromer wordende landje. Nog even en iedereen krijg een geur en geluidsdemper
aan de aarsdop.
|
