De zon ging erg mooi onder in de molenwaard. Nog één keer kust ze het snijmais welterusten en gaat dan geruisloos onder in haar hemelbedje. De bomen trekken er een transparant dekbedje overheen. Tot morgen misschien, ik heb hoop maar zo te zien wordt het morgen een grijze dag. Afwachten maar. Hoop doet leven niet waar!
|