De molenaarsknecht
De donkere oude molen in de Alblasserwaard is een lugubere
plek. Als vanzelf krijg je er ook middenin de zomer kippenvel en gaan er wat
haartje overeind staan ter hoogte van je nekwervels. Het spookt er zonder
twijfel. De oude impotente molenaar, beter bekend als “de ouwe zakruster” spookt er nog altijd rond en doet de wieken
kraken ook als er geen zuchtje wind staat.
Als jongeman werd hij in der tijd aangenomen om het graan in
muf ruikende harige jutezakken naar binnen te sjouwen. Maar hij bleek lui, als
het minder edele deel van een eunuch en lag meer te rusten op zijn zak dan dat
hij er mee werkte. Omdat er verder geen gegadigde waren voor zijn baan, heeft
men hem in dienst gehouden tot hij oud werd en nog luier.
Al slapende werd hij gegrepen door de molensteen en nimmer
is er iets van hem teruggevonden. Nou ja, zijn zak. Die heeft men ter aarde
besteld en er een bordje bij geplaatst met het opschrift: Hier rust de
molenaar, die ouwe zak…
|