Onbezonnen eerste stappen

Tussen je eerste echte stappen in het leven zetten en je laatste zit naar ik je toewens nogal wat ruimte. Het aparte wordt dacht ik gevonden in het feit dat die eerste en laatste vaak even wankel zijn. Na het kruipwerk wordt het al snel gestrompel voordat je echt op de been bent. Later op hoge leeftijd als de rollator in beeld komt, verword je eens zo stevige pas wederom tot gestrompel en ben je terug bij af. How terribly strange To be seventy, zongen Simon en Garfunkel lang geleden. Het grappige is dat ze nu dik zeventig zijn en tja, zo snel gaat de tijd.
Ooit zullen ook onze sterke benen broos worden, we zullen bang zijn om te vallen en angstig in het verkeer. Er komt een tijd dat het gouden koord van ons leven losgeraakt en dat we ons lichaam moeten verlaten. Naarmate je ouder wordt denk je daar meer over na, dacht ik. Niet uit angst maar uit een stukje realiteit waar je toch niet omheen kunt benen. Ook niet met de rollator.
Ik zag vandaag het kuiken zijn eerste stapjes maken in het speenkruid en dacht, wat is het heerlijk om jong en onwetend te zijn