De kleine Betuwe in de Krimpenerwaard deel 5

Hoogtepunt was het vliegtuigje. Aan een korte kabelbaan van een meter of dertig en tien meter boven de grond. Het gejoel als het zelfgemaakte toestel aan zijn korte vlucht begon en dan met veel donderend geraas in de boerensloot op eindigde in een nat pak. De spijt als het water met stralen uit je broekspijpen liep en de losgeschoten jarretelles die door de sensatie als sliertjes bami aan de nylonkousen bleken ontschoten. De rode opgewonden kleur van menige dame die met haar toen moderne kokerrokje aan de lastige klim omhoog begon naar het platform waar het vliegmachientje weer naartoe werd gehesen om aan een nieuwe vlucht te beginnen. De heren loerend omhoog om een glimp op te vangen in het vooronder.

Ooit werd een eerdere voorloper van dit vliegtuigje beschoten vanuit de lucht, omdat de Duisters meenden dat het om een echt Engels vliegtuig ging. Niemand raakte gewond, ook het vliegtuigje niet.

Het hangt er nu maar slapjes bij, als het gereedschap van een oude tuinman met zware prostaatklachten. Her en der afgedekt met een dekzeil om het ergste inregenen te voorkomen. Ooit had de gemeente Haastrecht het plan om het vliegtuigje als monument uit de kinderjaren op de rotonde te zetten als sierstuk. Helaas vervloog het plan. Zo te zien zal het nooit meer door de lucht suizen. Het is voorbij, het is allemaal herinnering.