De kleine Betuwe deel 6

Rennen op een tonnetje
Dat deden wij graag. Een kinderhand was in die tijd toch echt snel gevuld. Wij stammen nog uit de tijd dat er geen elektronica was om ons “zoet” te houden. Geen luiers met “altijddrooggevoel”, ben je gek! Lieten wij de boel lopen, dan voelde dat smerig aan. Derhalve was zelfs Petertje allang voor zijn tweede levensjaar “droog.”
Dat rent lekker weg op zo’n tonnetje dan. Geen papieren prop tussen de benen die de snelheid kon beïnvloeden maar gaaaaaaaaan…...
De speeltuin is bestempeld als “niet voldoende aan de moderne veiligheidsnormen.” Dus ligt hij stil. De moderne veiligheidsnormen vereisen rubberen tegels onder elk toestel. En snoep vol kleurstof en smaakstof waardoor je kind lekker hyper wordt. Dat is oké. En een stofje in de chips waardoor je kind blijft dooreten (zeg maar vreten) waardoor het er op den duur uit gaat zien als een skippybal (uit de gratie geraakt speelgoed uit de zeventiger jaren).
En je kind moet vol met E stoffen zitten, van die chemische toevoegingen, waardoor het voedsel langer goed blijft en er dus een datum op kan, van ongeveer een jaar houdbaar zijn. Wij kenden dat geheel niet die datum. Wij proefden gewoon, muf is weggooien, goed is goed en eet op.
We aten laatst een vergeten blik bruine bonen dat 16 jaar over de datum was. Prima, hoor enkel werd ik er wat winderig van en had graag zo’n rentonnetje gehad om overtollige gassen eruit te lopen.