De kleine Betuwe deel 7

De schuitjes

 

Een wirwar van metalen stangen en roest. De buitenstaander zal er weinig in herkennen, maar voor de insider schieten bij het zien van de schuitjes de vastgeroest zijnde luikjes vol herinneringen wijd open. Met je zusje, of als je het trof met een onbekend maar mooi meisje in een schuitje en dan maar slingeren. Denk er nu niet te gering over of noem het degenererende kalverliefde, want de verliefdheid van een kind is zo hevig en puur, dat je als volwassenen deze hoogte nooit meer haalt.  Het verwordt dan tot gepruts met doosjes Kleenex of irriterend rubber. Nee, dan in een schuitje met een meisje van jouw leeftijd en dan maar in die oogjes kijken.

Een redelijke oefening voor het huwelijksbootje, me dunkt. Ik ben er zeker van dat kinderen die ooit in deze rij schuitjes hebben mogen spelen, later minder huwelijksproblemen zullen hebben. Het piepen en knerpen van metaal op metaal, het trillen van het schuitje als hij vervaarlijk hoog ging en over de kop leek te kunnen gaan. Het gegil van het meisje tegenover je. Het je kop stoten tegen een van de metalen stangen. Allemaal oefeningen om in het later te komen huwelijksbootje niet te kapseizen.