Wintermoment (Alblasserwaard)

Verlangen naar paksneeuw en ijskoude kussen
De winter kust de tiendwegen met een ijzige adem spierwit. De nachtvorst kietelt ons neder gelegen landje alvast een beetje. Zal het een strenge winter worden met sneeuw of rijp aan de bomen? Met schaatsplezier en sleetje rijden? Warme worst en erwtensoep? Warme glühwein en de openhaard vol vrolijke vlammetjes? Ik hoop het want ik houd ervan.
Wat is nu het hoogtepunt van het wintergevoel voor mij? Dat is een gebeurtenis die nooit m...eer plaats zal vinden nu ik gestopt ben met werken vorig jaar. Het jaarlijkse etentje op de zaak met al de bouwvakkers. Dikke, dunne, ongeschoren, grote monden, ruw van handen en zacht van inborst. De Bakken chineeseten op die laatste dag en dan maar eten met 50 man in de bedompte kantine. Bier, wijn, cola, fris, een sigaar, lachen, een kus aan een of meer mooie meiden van de zaak, want je bent dan toch vrijer dan anders. Of komt het door de wijn? Het besef samen één te zijn. Te gaan voor één zaak en dan, als de winter aanbreekt en de vrije dagen in het verschiet liggen door de koude avond naar huis op de fiets. Dat fietsen hoort erbij. Met een touwtje je kerstpakket achterop gebonden en dan maar trappen door de bijtende koude.
Of nog mooier als er sneeuw ligt lopen. Paksneeuw moet het zijn. Knars, knars, knars onder je voeten. Een gevoel dat nergens mee te vergelijken is. Je hebt je eten binnen, je gezelligheid, die paar kussen vast als voorproefje op het te komen oud en nieuw, de paar glazen wijn en dan op huis aan. Een van de mooiste wintermomenten voor een bouwvakker. Ik moet het dit jaar missen maar wie weet droom ik er van….