De grenzen van het zedelijke

Bomen kunnen goed zwijgen, dacht ik. Nou ja, ze ritselen misschien eens wat op de wind, maar dan houdt het verder wel op. Staan, daar zijn ze ook goed in. En zaaien. Royaal en laat maar op de wind meedrijven. Ze zoeken het maar uit met mijn zaad. Over vrije seks gesproken!
U ziet het zijn smeerlappen die bomen. Ze strooien hun zaad over ons uit als eikels, beukennootjes, okkernoten, kastanjes, enfin de lijst is veel te lang om te benoemen.
Elk se...izoen heeft overigens wel zijn schoonheid, maar wij mogen nimmer uit het oog verliezen dat juist het geboomte de seizoenen kleurt. Ik bedoel, gras wordt geel en klaar. Heide zegt u? Ach, het bloeit maar kort en verwordt dan weer tot die dorre bos die gelijkt op een van de harige oksels van uw voormalige vriend of vriendin waarmee het gelukkig niets geworden is. Nee, heus, bomen zijn geweldig.
Verafgoden komt ook voor. Prinses Irene praat met bomen, ze aait ze, knuffelt ze en kust ze. Kijk, dat gaat mij dus persoonlijk te ver. Ik mag ze dan gaarne zien en op de foto zetten, maar dan houdt het dus wel op. Goed, ik bewater ze wel eens, maar, altijd in het geheim en binnen de grenzen van het zedelijke..