We leven op een spons (Alblasserwaard)

 Ooit stond het hier vol met bomen en struiken. Een oerbos waarin monsters leefden. Zelfs nu worden regelmatig nog beenderen gevonden van dino’s die hier in een ver verleden rond denderden en enorme winden lieten. Volgens de wetenschap is door al die uitstoot van methaan op den duur het klimaat veranderd en de ijstijd aangebroken. Iets om over na te denken als u weer eens bruine boontjes eet.
Jaar na jaar werd het veen gevormd door afvallende bladeren en afstervende bomen en struiken. Een proces dat veel eeuwen heeft geduurd volgens de wetenschap. Het resultaat is een dikke laag veen welks drijft op de zompige moerasbodem die de Alblasserwaard nu vormt. Probleem is dat eeuwen geleden de mens alle bomen kapte en er prachtige weilanden van maakte waar het vee de beste kaas van de wereld op maakt. Doch het proces van zich jaarlijks opstapelende verse lagen bladeren etc. viel stil. Door het grondwater steeds te verlagen omdat de weilanden te nat worden door het inzakken en afslijten van de veenlaag, versnelt dit proces waardoor dit deel van Nederland over een paar honderd jaar onbewoonbaar lijkt te worden. Men doet wat men kan middels dijken versterken en allerhande vernuftige bemalingen doch het is uitstel van executie. Daarom maar eens extra genieten van het vee in het land want nog een korte tijd en het is voorbij.
Om meer te leren over hoe kwalijk het eigenlijk gesteld is met onze geliefde polders raad ik aan om eens naar het gemaal te gaan op Haastrecht tijdens een open monumentendag waar je de schrik van je leven krijgt als je met eigen ogen op schaal kunt zien hoe de spons waarop wij lopen aan het verdwijnen is en hoever wij over 200 jaar onder water komen