Tante Julia

 Het is nu nog rustig in de polders. Nog even en dan is alle feestgejoel weer achter de rug. Gek, want je vind het erg leuk en toch slaak ik elk jaar een zucht van verlichting als het weer gewoon 2 januari is. Enkel dat “gelukkig Nieuwjaar” wensen moet nog worden volbracht. En die kleunen van vuurwerk dan. Maar aangezien wij geen dieren meer hebben een stuk minder stressvol dan met een hond o.i.d.
Het kussen van mooie dames om een goed jaar toe te wensen is dan wel weer iets waarbij je denkt; dat smaakt naar meer. Maar er zitten altijd een paar oudere bij die mij doen denken aan een oud liedje van Rob de Nijs/ Boudewijn de Groot. “Ja, tante Julia, ik ben al weer een jaar ouder, ik speel piano als u wilt, maar haal uw enorme borsten van mijn schouder.”
En dan, soms is zo’n wens ook een complete aanranding van mijn zwakke natuur. Want zoenen moet je. Prima hoor. Maar doe me een lol en eet die dag geen knoflook en ook geen haring met uitjes. Kussen is prima, maar je moet er niet bij in katzwijm vallen. Dan liever even een frisse neus van de morgenstond…