Met de fiets over Poekie

Er reed een boer met trekker en brullende pijp over de Tiendweg en liet een spoor van zwarte rook achter die langzaam opsteeg. Op de Tiendweg liepen een twintigtal schapen die door een kapot hekwerk waren ontsnapt. Ze wilden niet terug en liepen een ander weiland op. Boeren zijn soms verkeerd zuinig als het om afrasteringen gaat, me dunkt.
Er kwam me een vrouw tegemoet die rook naar iets paradijselijks. Rijkelijk met parfum besprenkelt en een wulpse g...limlach. Ze had iets leuks, maar door haar geur deed ze me denken aan een Wc eend. Wel lekker maar bedenkelijk lekker. Maar het was veel te koud om tot verkeerde gedachten te komen. Ik hielt het bij een vriendelijke glimlach en reed op mijn fiets verder.
Haar hond, een soort kruising tussen een whippet en een keeshond rende een stuk achter mijn fiets aan en zij riep:"Poeeeekieee, hier!" Ik stopte omdat ik bang was over Poekie heen te rijden. Meteen begon het dier advances te maken met mijn rechterbeen. Zijn enorme tong hing half uit zijn bek terwijl hij rij en stootbewegingen maakte ter hoogte van mijn knieschijf. Zijn bazin riep en schreeuwde:” Poekie, Poekie, kom dan.” Maar ik wilde in het geheel niet dat Poekie kwam, zeker niet op mijn broek dus ik duwde het hijgende dier van mij af en deed een verwoede poging verder te fietsen maar dat bleek ijdelheid.
Ik reed per ongeluk met malende slagen over een deel van Poekie heen met mijn voorwiel, maar de opgewonden hond gaf geen krimp en keek erbij met redelijk sado-achtige ogen. Zijn meesteres begon in de verte geluiden te produceren die klonken als: ”dierenbeul, schoft, stinkerd en zakjesplakker.”
Nou lekker dan. Heb ik dat weer. En ik heb al zo’n hekel aan loslopende honden en als je dan bijna op je plaat gaat, krijg je nog de schuld ook. Ik vond het gelijk geen leuke vrouw meer. Poekie hijgde gelukzalig maar duidelijk verzadigt na op de koude grond, ik besteeg mijn fiets en de naar wc eend ruikende vrouw stak een middelvinger op.
Welkom in de Molenwaard...