Het zwarte goud

Ooit werd er om gevochten, waren buren en boeren in de weer in het gevecht om de vette modder in de sloten. Sleepte men de laatste streep inktzwarte modder het land op met de baggerbeugel. Burenruzies waren schering en inslag want in een gedeelde tussensloot werd er men man en macht zoveel als maar mogelijk was van de bodem der sloot geschraapt.

Inmiddels zitten we in een andere tijd. Sloten slibben dicht en de schouw controleert jaarlijks of de sloten wel voldoende diepte hebben anders worden eigenaars aangeschreven met de opdracht hun waterweg op diepte te houden. Doe je het niet dan wordt het uitbesteed en de kosten verhaald op de kosten van de eigenaar.

Ik heb de mazzel dat ik elk jaar op een mooie heldere koude dag, de stinkende vette modder zo achter ons huis van de bodem der sloot kan halen en op de tuin kwakken zodat ik er komend jaar weer van alles op kan telen. Nog even bij boer Bikker op de hoek een kruiwagen paardenmest gehaald en eronder gestrooid. Straks als de vorst erover gaat, vriest alles aan kruimels en dan is het in het voorjaar slechts een kwestie van even omspitten en gaan met die banaan. Onvoorstelbaar wat je van een stukje grond kunt halen. Zonder de boel in de vriezer te stoppen want invriezen is smaakverlies en je wilt je groenten gewoon lekker vers zo van het land.

Je hebt mensen (lees bovenal mannen) die zich vervelen. Onbegrijpelijk want met een stukje grond (het behoeft niet eens zoveel te zijn) ben je echt het hele jaar lekker bezig. Straks de tuinboontjes, de pronkbonen, de sperziebonen die wij altijd prinsessenbonen noemen, de bietjes die wij krootjes noemen, de radijsjes, wat sla, komkommer, 100 uien, aardappels (eten we 2 maanden van) en later in het jaar de rode en witte kool (bloemkool is lastig en doe ik niet) de boerenkool (opletten met rupsen) de spruiten, prei, allemaal op een stukje grond van 5 bij 5 meter. En als vrouw ben je er ook blij mee want niets is zo vervelend als een vent die de hele dag voor je voeten loopt. Laat hem gaan tuinen!