We gaan langzaam maar zeker al naar de zes maanden toe hier
in de Molenwaard. Wat is het snel gegaan dat half jaar.
Toen we aankwamen
verkleurden de bomen juist en als je goed kijkt zien je nu al groene puntjes
komen die aangeven dat er een verse lente op losbarsten staat. Wat opvalt in de
Molenwaard is dat veel mensen zonder je te kennen je toch groeten.
Dat voelt
heel welkom. In de kerk zijn we door drie dames op de koffie gevraagd en dát
zouden meer kerkgangers moeten doen. Het kost zo weinig en geeft nieuwe mensen
een warm welkoms-gevoel.
De buurt is heerlijk landelijk en als men de verse
gier uitrijdt en het waait, dan waaien de vlokken stront je om de oren.
Heerlijk! Ik ruik liever het platteland dan de dampen van de steden. Je ontmoet
weer nieuwe vrienden, verse buren waar het ook prima naast wonen is. In een
dorp hangt toch meer een sfeer van “samen zijn we sterk” . Hier in de supermarkt
ken je binnen een paar weken het personeel en men vraagt naar je gezondheid, je
vrouw, je hond etc.. Om kort te gaan, men heeft belangstelling in jou. Dat is
een prettig gevoel. We voelen ons thuis. Molenwaard bedankt.
