Morgendamp in de Molenwaard. De nazomer en natuurlijk de herfst zijn bij uitstek de momenten waarop de witte wieven weer rondwaren boven de weilanden. Gevaarlijk, want elke boer die ze tegenkomen verleiden ze met een mistige kus vol dauw en ochtendgloren. Van de boeren in kwestie wordt nimmer een spoor teruggevonden. Nou ja, heel zelden houten schoeisel dat de naam klompen draagt en een ondergebit, wat maar weer aangeeft dat de witte wieven niet op een prothese meer of minder kijken. Het enige afdoende middel is een blaadje blaartrekkende peterselie in het linkeroor of een teentje knoflook in de plooi onder je oksel of knieholten. Dus als u mij de komende weken een beetje raar ziet lopen en er steekt wat lof uit mijn oor, weet dan dat het ter bescherming en verleiding is. Men doet wat men kan, tenslotte...
|