Zwijnen in de Alblasserwaard



Zo hoort een varken of zo u wilt een zwijn eigenlijk te leven. Niet in rottige hokken maar lekker vrij scharrelen en desgewenst in combinate met in de modder rollen. Het gekloot met opgehokte kalveren, megakippenstallen met vier kippetjes in een draadgazen kooi, het gedoe met varkens die nimmer het daglicht zien moet nu eindelijk eens afgelopen zijn! De consument wordt de schuld ten laste gelegd en dat terwijl ieder weldenkend mens in het geheel nooit gevraagd heeft om plofkippen , eitjes van een paar centen of kiloknalllers. Als bij zoveel smerige zaakjes begint de vis ook hier te stinken bij de kop en dan denk ik: steek hand lekker in eigen boezem. Ik wil gewoon een lekker stukje vlees of een vers eitje, van een beest dat normaal geleefd heeft. Probleem is echter dat je in onze tijd zo weinig aan kunt op wat men zegt. Heel dikwijls is het enige wat echt scharrelt bij de scharrelslager de slager zelf. Zelfs de koffie van Max Havelaar bleek doorgestoken kaart om nog maar te zwijgen over het gesjoemel met het hedendaagse wagenpark als het om uitstoot gaat. We leven in tijden dat het woordje vertrouwen, weinig inhoud meer heeft. Maar terug naar het varken. Wij denken erover om dan zelf maar zo'n speklapjesfabriek te nemen. Maar of je daar na een jaar het mes in durft te zetten, blijft de hamvraag....