| In mijn droom zag ik donkere wolken zich samenpakken boven het dorp en de hemel leek niet veel goeds in gedachten te hebben. Mensen sloegen op de vlucht de straten af en probeerden zich te verbergen want de hemel scheurde plotseling open en er was een stem hoorbaar. De stem geleek erg veel op die van mijn pa. “Ik wil een opstastoel, met spoed.” Zo klonk het in mijn nachtmerrie. Schrok bezweet wakker en lag met mij hoofd onder het kussen verstopt. Mijn vrouw vroeg of ik nu weer normaal kon doen, draaide zich om en sliep weer verder, mij met de resten van de droom achterlatende. Ik ben maar opgestaan en koffie gaan zetten. |
