In veel dorpen is het ter kerke gaan in de achterliggende
jaren maar weinig aan verandering onderhevig. Meestal te voet en donker behoed
wandelt men naar het huis Gods. In lange rijen met vlechten en zondagse kledij.
Het behoort zo bij ons nedergelegen landje. Dat kleine stukje aarde waar
talloze mensen de ander in hun waarde laten. Dat het maar zo blijven mag, want de dagen zijn eng....
|