Shit Happens

Soms zou je wel eens een pluisje willen zijn. Zomaar wegzweven op de zomerbries. Je zweeft eens over je mooie buurvouw heen die in de tuin ligt te zonnen en blijft even plakken aan haar weelderige ehh wangen. Dan zweef je al weer verder en spuugt royaal op het kereltje met de voetbal die dagelijks een uur met zijn lederen knikker tegen zijn schuurdeur staat te trappen. Hoger en hoger gaat het en je ziet de wereld en haar woeden steeds kleiner worden en je begint je langzamerhand af te vragen waar iedereen zich eigenlijk zo druk over maakt? Oorlogen, geloofsgeschillen, drugs, de euthanasiepil, me neus uit, ze doen maar "an". Ik zweef hier en ben los van alle aardse beslommeringen. Helaas zal je zien dat ik land in een hoop koeienstront waar ik dan ook nog begin te wortelen. Weer in de shit. Het kan niet op.
Shit happens