De lente ontluikt in de Krimpenerwaard



De lente breekt door en doet mij terugdenken aan de tijd dat ik zelf in de lente van mijn leven was. Op de lagere school. De zonnewering die met grote lamellen mocht worden naar omlaag gedaan door enkele uitverkorenen uit de klas. De Leraar met op zijn tafeltje de grote puntenslijper, een grijze vierkante prullenbak ernaast.  De forste radiatoren die tikkend warm werden. Het leigrijze schoolbord, en het piepen van het krijt. De stoffige bordenwisser van vilt. Je schoolbank met inktpotje, maar die waren van voor mijn tijd want wij schreven al met balpoints. Het nummertje op het schuifje van het inktpotje dat tevens de afmeting van de bank aangaf. Onder ons de vloer bedekt met geboend linoleum en achter ons de Sanseveria planten met lange bladeren. Naast mij Vincent van den Heuvel die chronisch in zijn neus zat te peuteren en het her en der de klas inschoot. Berry de Pater er weer naast die regelmatig, als er weer iets uit de neus van Vincent op zijn bank was geland riep: “Meester, ze gooien met groene dingen.” Uit het raam aan de zijkant van de school de ivoorkleurige VW Kever van de meester.

Wat je al niet te binnenschiet bij de ontluikende krokussen en het stuifmeel!

MP e 65 lens op halve kracht.