Gabbertje

Op de Molenkade liep een verwarde man. Hij rook naar de jajem en mompelde wat voor zich uit. Ik zat wat voor mij uit te staren over het water naar een fuut met jongen. Hij nam plaats naast me in het gras en ik rook zijn kegel nu nog sterker.

“Als mijn gabber er was gaf ik hem een vijf euro,” riep hij zomaar vanuit het niets.

“Want je gabber is je gabber en heb ik een tientje dan heeft mijn gabber de helft. Daar ben je gabbers voor.”

Wat zeg je op een bekentenis als dit? Ik zweeg en keek naar de fuut. Hij draaide een uit apenhaar bestaand sjekkie en joeg er de brand in. Trok witte dikke rookwolken uit zijn peuk en hernam: ”Het is fijn je gabber te zien, want je gabber laat je nooit in de steek, omdat hij je gabber is.”

Er passeerde een zwaan met vier jongen in het water. We keken ze samen na tot ze uit beeld waren.

“Als ik een lekker wijf heb, dan krijgt mijn gabber haar ook. Want hij is tenslotte je gabber. Heb ik een auto, dan rijdt mijn gabber ook in de auto, daar is het je gabber voor.”

Het woord gabber begon mij de strot uit te hangen en ik vroeg hem: ”Waar is je gabber eigenlijk?”

“Ik heb op dit moment geen gabber,” mompelde hij, stond op en liep enigszins slingerend terug Ammers binnen.

In mijn grijze cellen bleef het woord gabber nog een tijdje hangen, net als de geur van jajem. Zou ik een gabber willen? Ik dacht van niet. Ik ken mijzelf en de mens. Iemands gabber zijn is me te close. Net zoals je wel eens ziet dat buren de deur voor een bepaalde tijd bij elkaar plat lopen en daarna een daverende ruzie krijgen, zo gevoelt het bij mij ook bij het woord gabber. Even gaat het goed en dan sla je elkaar de schedel in en heb je geen gabber meer.

Ik zou er derhalve ook geen een zoeken….

Wietolie

Zijn er verder nog nadelige effecten te melden als je wietolie gebruikt? Volgens mijn vrouw zie ik er de laatste tijd wel wat anders uit. Ik persoonlijk zie niets bijzonders....

Rob Kentie en de Julikever

Ik had er nog nooit van gehoord, maar een bevriende mede fotograaf/digitale films maker Rob Kentie kwam deze reusachtige kever met de afmeting van een 2 euro stuk brengen. Dat is ronduit leuk en aardig van hem en ik dank hem voor deze moeite. Rob is een goede verteller en we zien hem graag komen. Helaas was ik niet thuis, maar Paula gelukkig wel. Bedankt weer Rob, ik heb er een serie van 80 foto's van kunnen schieten.

Ik dacht dat het een dode was maar zodra ik hem oppakte begon hij te trappelen met zijn pootjes en geluiden te produceren die mijn opoe met houten been ook altijd maakte na het nuttigen van een bord kapucijners. 

Een soort combi tussen gepruttel en gegrom. Enfin, ik dacht je pruttelt maar aan, het waait toch dus hup, op de sneeuwbal en later op de papaver en dan maar lekker een paar foto’s schieten. Ik vind het wel een geslaagde missie deze Julikever.

Het verspreidingsgebied van de julikever is zuidelijk Midden-Europa, de Kaukasus en Noord-Afrika. In Noord-Duitsland en Nederland is de soort inmiddels zeldzaam doordat zijn leefgebied te sterk is aangetast. De kever wordt in Nederland gevonden in het duingebied.

Ik zal haar met zorg naar de zanderige strandjes brengen aan de rivier de Lek, zodat ze wellicht daar een mooi plekje vinden kan voor eventuele gezinsuitbreiding…

Een zaak met een luchtje

“Een bui met af en toe een donderslag”, sprak de man op de radio. Het is even buiig maar wel lekker. Buiten reed een in de buurt wonende boer gier uit over het land. Helaas moet het geïnjecteerd worden. Ik vind de oude methode leuker om te zien en kruidiger om te ruiken. Dat je zo van die vlokken stront door het zwerk ziet vliegen. Dat is toch een soort genot voor en smeerpijp als ik. Slecht voor het milieu, zegt de overheid dat sproeien van flodders stront. Wij pompen met z’n allen elke dag megaveel fijnstof het zwerk in maar als een boer een poepie laat moet hij in de ban met zijn stank.

Regelmatig wordt her en der vanuit de industrie een foutje gemaakt en klagen omwonenden over stankoverlast want laten we wel zijn, ik ruik liever een beetje stront dan wat de industrie aan geuren meent te moeten maken. Op de radio hoor je dan stomme berichten, voorgelezen door nog stommere voorlezers die er van uitgaan dat u en ik onderaan de ladder der stomheid staan en alles geloven wat ons wordt voorgelogen.

Laatst een ongelukje, maar het gif bevond zich gelukkig op twintig meter hoogte dus niets aan de hand, aldus de journaallezer. Hoe achterlijk denken ze nu dat u en ik zijn dan? Zou het nu 20 km hoogte zijn dan zou ik twijfelen, maar 20 meter dan denk ik: lazer toch op met je valste schijn van veiligheid. Geen hond die er over valt, geen haan die er naar kraait. Maar werpen de weinig overgebleven boeren wat stront op het land, dan komen de milieu-geile mannen om hem te beboeten. Welkom in ons steeds vromer wordende landje. Nog even en iedereen krijg een geur en geluidsdemper aan de aarsdop.

Kakken in een poepdoos

Downloaden in de open lucht

Hoop dat u het mij vergeeft als ik geen blad voor de mond neem als het gaat over kakken in de open lucht. Ik houd ervan. Zo’n ouderwetse poepdoos, schijthok, pisplee, drollenkamer, kakhuuske, piskabinet, nummer honderd, gemak, privaat enfin, de lijst om aan te geven dat het om een drollenfestival gaat, is wederom ellenlang. Wij Hollanders houden van kakken.

Wat mij bekoort aan dergelijke boerenplee ’s is dat het altijd lekker tocht aan je kont. Daar kan geen afzuiginstallatie van Gerberit tegen op. Een vleugje koelte aan het achterlicht geeft de burger moed tot kracht zetten. Je kunt er op los stinken, want het waait zo de wilde woeste natuur in. Iets wat anders ligt bij het binnen kakken.

Dan is er altijd de spanning van iemand die ook wil poepen en door het gaatje in de deur kijkt. Noem het een verbasterde vorm van voyeurisme, ik heb er een zwak voor. Zo’n loerend oog terwijl jij net gas geeft. Gestommel van mensen die passeren en een harde wind, is ook leuk. Mensen lachen er om en blijven wachten om te zien wie die oer geluiden maakt. Dat geeft spanning als je er weer uit moet. Vrouwen doen beschaafd maar in het geheim houden ze van een vent die stinkt. Zolang ze het niet behoeven ruiken dan.

Voor de dames die down wensen te loaden zitten er standaard enge spinnen, die het ontlasten versnellen en versoepelen, want niets zo vervelend als verstoppingen in het darmkanaal doch, de van nature in veel dames aanwezige angst voor spinnen, helpt zeer zeker bij het droppen van de behoefte.

Er is standaard geen 4 dubbel gelaagd Wc papier doch meestal een Reformatorisch dagblad want dat veegt bevindelijker en de aldaar gebruikte “drukinkt” sluit naadloos aan bij uw eigen “drukwerk”. Duidelijk, onbevangen en vol van de h(eer)(lijkheid).

Het kijken in de diepte van de boerenplee en het er een emmer water na inwerpen, is ook al zoiets “oers” dat mij bevalt. Wel even zien of de emmer naast het gat daadwerkelijk gevuld is, anders eerst even volscheppen in de sloot. Je kunt je “oel” tenslotte niet delen met de rest der mensheid. Beschaving heet dat. Dus je kwakt die emmer er lekker in en voelt je door al deze activiteit vitaler dan voordat je er in ging. Het ontlast zoveel fijner dan een moderne plee.

Nog aardiger zijn de zogenaamde “ploemppleeën”. Dit betrof boven de sloot gemaakte huisjes waarbij je drol direct het water in ploempte en dan als een bootje wegdreef. Maar dat mag niet meer van onze overheid. Hygiëne voor alles. Dat snap ik best. Doch er gaat wel veel schijtplezier verloren in onze moderne in wit porselein gebakken toiletten, waarbij je oel op zijn best in een halve liter water ten onder gaat en een slimme bruine veeg achterlaat.

Ik schijt liever op de old fashion way….

De molenaar (Molenwaard)

Vrienden.

Altijd leuk om in je toch nog wel nieuwe woonomgeving vrienden te krijgen. Mensen waar je af en toe eens aanwipt en een bakkie doet en andersom.

Helemaal leuk als het een heus molenaarsgezin betreft. In de Molenwaard tref je die soms en dat is zo aardig, dacht ik. Mocht een mooie serie van hen schieten en ik deel er eentje. Er wonen ook nog drie jongens.

Jaha dat is proppen in zo'n molen dan. En je kunt niet in onmin met elkander leven want ontlopen en je terugtrekken is er niet bij. In de molen is het knus en gezellig. De wieken suizen voorbij het raam en geven de molen een gezellige cadans die je voelt. De rust, de molen, het gezin, de Molenwaard, ach, heerlijk toch! Fijn verse vrienden te hebben.

Boeren en winden

Een oud brokje schuur, of noem het hut van mijn part, dat ik aantrof op het ooievaarsdorp. Elke man moet eigenlijk zoiets bezitten anders verwordt hij tot een dikpenzige, prostaat vergrotende sukkel op gele sokken of erger nog met Goofy er op. Een bonk ruwe woning zonder nonsens. Heerlijk lijkt me dat om zoiets te hebben. Misschien bouw ik er wel eens eentje en dan moet er ook een kacheltje in staan. Hoewel dit laatste wel niet tot de mogelijkheden zal behoren want we mogen in dit vrije land steeds minder, dus zal hout stoken op laag niveau ook wel tot de verboden behoren.

Wat moet je dan met zo’n hut hoor ik u bijna hardop denken. Nou gewoon, lekker zitten. Vuurtje stoken ik zei het al. Een goed boek lezen. Lekker warm. En koffie, de geur van verse koffie.  Aan wilde wijven denken misschien, weet ik veel. Winden laten, zoveel is zeker. Hard, degelijk en bovenal ongegeneerd. Lang geantichambreerde winden in piepende hoge tonen, als wel in het laag met tuba-achtige effecten, die hun mannetje staan. En boeren. Een man wil boeren, maar boeren zijn uit. Vraag maar aan de overheid die doet er alles aan om ze kapot te krijgen.

En uit een raampje kijken hoe de sneeuw neerkomt. En een paar harde worsten aan het plafond voor de stevige trek. Glas wijn erbij en dan genieten. Sigaartje kan ook, maar wel een goede. En mijmeren over het te komen voorjaar en korte rokjes, tuurlijk. Want zo zijn mannen. De uwe niet? Haha, laat mij niet lachen…

Wolfspin met eieren op haar rug

Paard en wagen (molenwaard)

Wippend mollen

Nachtvlindertje

De heerlijke sfeer in de Molenwaard

Honden in de kastanjeboom

Papegaaien en beo’s zijn prima imitators, dat is algemeen bekend me dunkt. Doch dat er meer vogels zijn die omgevingsgeluiden prima na kunnen doen, is voor velen nieuw. Wij hadden in Gouda buren in de straat die een huis of zeven verderop woonachtig waren en van die kleine kefhondjes hadden. Ik houd niet van die scharminkels die me keffend in de poten bijten, doch dat is een ander verhaal. Het vreemde was dat er in de zomer plotseling blaffende geluiden uit de kastanjeboom in onze tuin kwamen. Eerst overwoog ik de gedachte dat de buren eindelijk genoeg hadden gekregen van die zenuwlijders van keffers en in een opwelling van drift een van die hondjes met een welgemikte worp in onze boom hadden gemieterd. Je mot wat!

Maar nee, het bleek een kraaienjong dat in de boom bij de kefhondjes in het nest gelegen had en nu een perfecte imitatie gaf van die keffers. De hele zomer, de herfst en zelfs de winter door, kwam nu het lamlendige gekef niet enkel over de schuttingen van de scharminkels van hondjes, doch ook uit de kastanjeboom waar de jonge kraai op de een of andere manier een veilige have vond. Pas toen zijn we besloten echt te verhuizen…

..

Penseelkever Alblasserwaard

Veel kom ik ze niet tegen maar deze penseelkever zat op de Amerikaanse sering. Een prachtig harige kever die snoept van de zachte weke delen van de plant en het stuifmeel....

Dirk de Jehova's getuige

Dirk

Onder de vlonder van de uitbouw woont Dirk de pad. Het is een moddervet beest dat vreemde wulpse geluiden maakt, die doen denken aan een mandril in paringstijd. Ik denk dan ook dat het een soort paringsroep is, maar heb geen verstand van paddenseks. U wel?

Men kan niet alles weten. In de nacht klinkt zijn roep het luidst en dan hoor je ook een soort echo, want iemand (ik neem aan zijn vrouw want ze heeft een hogere stem) geeft antwoord.

Dirk begint en dat klinkt als: Waarkboooorrren. Dan komt het antwoord dat klinkt als:”Onkwaaaakkkktt. Na een tijdje te luisteren gaat je fantasie met je op de loop en klinkt het als: ”Wachttoren en ontwaakt.” Zouden mijn padden getuigen van Jehova zijn? Dat ze langs de deuren gaan en bij mij onder de vlonder hun koningszaal vol zingen met die vreemde volzinnen?

Of komt religie niet voor onder koudbloedige? Wat weet een mens op de keper beschouwd toch weinig. Eergisteren betrapte ik hem op een heuse vrijpartij. Wilde er nog een foto van maken maar aan de andere kant moet je iemand seksleven in de privésfeer houden.

Ik ben bang dat er snel gezinsuitbreiding komt en wat er dan allemaal voor geluiden in de nachtelijke uren ons deel zullen worden is de hamvraag. Eergister klonk zijn roep wel erg raar. Bij nader onderzoek bleek Dirk met zijn wachttoren-geluiden in de droogstaande put gekletterd. Heb hem er maar uitgenomen en teruggezet onder de vlonder. Dag Dirk, maak er wat van en pletter weer niet in de put wil je….