Kringloopwinkel Langerak

Kringloopwinkel Langerak nummer 56, wit bord bovenaan de dijk)

Makkelijk vinden, gewoon maar op de dijk blijven rijden

en richting Tienhoven gaan.

Een alleraardigste vrouw uit Ammers, begreep mijn kringloopverslaving en vroeg of ik meeging naar de kringloop in Langerak? 

Welja, dus op de fiets samen tegen de wind naar de winkel die elke dinsdag van 0.900 tot 12.00 uur open zou zijn. Een sfeervolle oude stal o.i.d. vol spullen voor wel heel schappelijke prijsjes. Leuke mensen ook en de prijzen zijn daar als ze ooit bij Dorkas ook waren.

Bergambacht en Schoonhoven (Dorkas) ga ik niet meer heen. Ze zijn de weg kwijt daar en rekenen prijzen die vaak ver boven de nieuwwaarde liggen. Dus, ze mogen het houden.

Doch in Langerak is het nog echt leuk kopen. Gerda zwaait er met succes de scepter. Zaken zijn niet geprijsd doch Gerda is ronduit lief en goedkoop in wat je van je gading kunt vinden in de winkel. Ze haalt het vel niet over je neus.

Een nieuwe deodorant 0.35 cent, een nieuw doosje brillendoekjes, 0.25, een nieuw doosje platte ultradunne tanden stokers ook 0.25 cent. Dat is leuk kopen. Twee rubberen warmwaterkruiken voor mijn buikpijnen, 1.50 de twee. Nou, dat zijn dus echt prijsjes voor ieder budget!

Een man met een pet en een baard gaat me voor naar de afdeling brocante. Jaap, heet hij dacht ik. Ook leuk, een stel oude schaatsen van hout voor 2 euro met riempjes. Leuk om op te hangen. Onverwarmd, dus je moet je wel goed aankleden, zeker in de winter. Maar wel weer een echte kringloopwinkel waar je veel leuke dingen kunt vinden voor heel schappelijke prijsjes. 

Er hangt ook een ons kent ons gevoel. Enige wat ontbreekt is een koffiehoekje, want gezellig kletsen krijg je gratis bij je bezoekje en een bakkie koffie voor (laat ik zeggen) 75 cent, kan een leuke toevoeging vormen.

Zaterdag 18 november extra opening, van 10.00 tot een uur of 15.00 of als het druk wordt iets later. Ik zeg: doen.

Ammers ontwaakt

Boodschappenlijstje, kratje pakken, lege flessen in het monsterlijke apparaat bij de Emté dat boert, blèrt, gilt of de lege fles terug in je oog lanceert als je te snel de flessen in haar strot drukt. Groenten wegen, meisje van de groente afdeling groeten, de slager zijn worst grijpen, grabbelen in je zakken waar je boodschappen lijstje zich nu weer verstopt.

Dames met wulpse achterwerken versperren de weg of staan in uitdagende pose in het augurken pad voorovergebogen te graaien naar weet ik veel wat. Een oude man met druppel aan zijn zinksnijder, sloft op geruite pantoffels voetje voor voetje voor je kar en schiet niet op. Overrijden mag niet, dus je keert maar om en slaat een pad over om te ontdekken dat je toch weer terug moet want juist daar staat de hagelslag XXL.

Bij de kassa een oude naar zware shag geurende vrouw voor laten gaan die enige gelijkenis vertoont met de mummie van Cleopatra en er achter komen dat ze bedoelde met die “ene” boodschap, een zeker merk shag dat pas na 5 minuten graven in de lade door het mooie meisje met het lange haar bij de kassa gevonden wordt.

Piep, piep, piep, wilt u zegels voor het cadeau pakket, voor de Playmobil, wilt u de bon, waar is uw Emté pas, wilt u een kus? Oh nee, dat laatste is mijn fantasie. Eindelijk buiten. De zon schijnt, niet zeuren, boodschappen doen is nu eenmaal onderdeel van het leven doch drukt ons wel op de feiten dat we in de zonde liggen. Ooit staken wij ons mollige handje uit en vraten vruchten zo van de boom. Maar we moesten zo nodig die verboden opvreten. Eigen schuld.

Gij zult in het zweet uwer aanschijn boodschappen halen elke week opnieuw en ontdekken bij het thuiskomen dat je de helft vergeten bent zodat je morgen weer mag….

Mieren

Tongzoenen

Kijken is gratis

Als de herfst/winterzon opkomt, laat ze haar fraaie licht precies door het keukenraam vallen en geeft Rembrandtlicht. Kijken we uit dat raam, dan zien wij de kerktoren van Goudriaan in de verte. 

Vanuit het andere keukenraam hebben we zicht op de kerktoren van Ottoland, daar waar dominee Abma regelmatig preekte en dan even hier aanwipte voor een bakkie koffie en een babbel (we missen hem).

Vanuit het zijraam zien we de vier molens staan, compleet met oude wijven die elkander maar niet kunnen krijgen. Aan het achterraam zien we het ooievaarsdorp en de aldaar aanwezige molen. 

Dus u begrijpt, wij hebben wat uitzicht betreft niet te klagen en staan graag een paar losse minuten zomaar te kijken. En kijken is gratis.

Ik schilder vandaag de laatste najaarsdag

Een van de laatste echt warme najaarsdagen toen de Puch nog lekker buiten mocht spelen. Nu staat ze amechtig onder een deken te dromen over verse avonturen die te komen staan. Maar daar zal ze toch echt een paar maanden op moeten wachten want "opa" de Mooij is geen winterrijder. Meer een kouwelijke zak. Maar misschien als het helder vriezend weer is, dan wil hij nog wel eens een opleving krijgen en haar vanonder de klamme lappen trekken. Je wordt ouder papa..