Kuikens in je baard

Kussen met consumptie

De eerste macro's die ik in het voorjaar schiet, zijn dikwijls van de in het gras ontluikende madeliefjes. Onder de kille adem van de ochtend, die haar kussen nogal met  consumptie geeft maar lekker hoor. Daar niet van. Als parels zo kostbaar dat ik ze voor geen geld wil omruilen. Nou ja, een paar dan misschien.....

Overspel

Een keer overspelig vanuit de Krimpenerwaard richting Ouderwater op de grens van Hekendorp om naar het klooster te gaan, moet u mij maar vergeven....

De boertjes uit de polder zijn weer aan het spitten

Scholeksters in de Krimpenerwaard

De scholeksters roepen de hele dag en nacht naar elkaar. Zelfs in je bed hoor je ze schreeuwen, in een hunkering naar paring. Eerst denk je nog dat het je dame is die je hoort, als je weer eens wakkerschrikt van de paringsschreeuw. Maar die snurkt slechts..

De lente ontluikt in de Krimpenerwaard



De lente breekt door en doet mij terugdenken aan de tijd dat ik zelf in de lente van mijn leven was. Op de lagere school. De zonnewering die met grote lamellen mocht worden naar omlaag gedaan door enkele uitverkorenen uit de klas. De Leraar met op zijn tafeltje de grote puntenslijper, een grijze vierkante prullenbak ernaast.  De forste radiatoren die tikkend warm werden. Het leigrijze schoolbord, en het piepen van het krijt. De stoffige bordenwisser van vilt. Je schoolbank met inktpotje, maar die waren van voor mijn tijd want wij schreven al met balpoints. Het nummertje op het schuifje van het inktpotje dat tevens de afmeting van de bank aangaf. Onder ons de vloer bedekt met geboend linoleum en achter ons de Sanseveria planten met lange bladeren. Naast mij Vincent van den Heuvel die chronisch in zijn neus zat te peuteren en het her en der de klas inschoot. Berry de Pater er weer naast die regelmatig, als er weer iets uit de neus van Vincent op zijn bank was geland riep: “Meester, ze gooien met groene dingen.” Uit het raam aan de zijkant van de school de ivoorkleurige VW Kever van de meester.

Wat je al niet te binnenschiet bij de ontluikende krokussen en het stuifmeel!

MP e 65 lens op halve kracht.



De eerste grutto's in de Krimpenerwaard

Baarden en winden in de Krimpenerwaard

Soms zou je wel weg willen vluchten van al de gekte om je heen. De drukte uitstappen en terug gaan naar de basis van het bestaan.
Niets geen tv, geen radio, geen mobieltje, geen krant, geen oorlogen om over te lezen, geen extreme moslims die dood en verderf zaaien, geen Ebola, geen voetbalfans die de boel lopen te verkloten, gewoon niets.
Lekker op je eigen akkertje aan het werk, leven in een gemeenschap zonder veel luxe, een lekker wijf thuis die oerbrood bakt waar je de hele nacht enorme winden van ligt te laten. Gezonde buitenlucht (binnen vanwege de winden wat minder gezond, maar wat kan het schelen), de kerk om de hoek, klein, warm, gezellig en goed.
Een fijn stel vrienden met enorme baarden, waar je samen bier mee brouwt van zelfgeplukte hop in je omgeving.  Tijdens het jaarlijkse grote "gepofte aardappelfeest" van het dorp, een keer lekker blauw worden en de mooie buurvrouw vol op haar wulpse mond kussen. Daar baal je de andere dag wel van, maar je biecht het er wel weer uit bij de lokale Pastoor in een verwarmde biechtstoel, waar hij stiekem zelfgestookte neutjes schenkt tezamen met de absolutie.
Lekker ontspannen op een bankje zitten in de avondzon, een dikke sigaar in je hoofd, kinderen spelen aan je voeten met hoepels en oude Krelis jankt op zijn viool terwijl de dorpsmeiden in flinke konten rondtedansjes maken. Ik zou het wel weten...Maar ja, het zal wel bij dromen blijven. Kijk, dat van die baard en die winden lukt nog wel, maar de rest he?